ΜΗΝΥΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

ΜΑΝΑ. Ο πυρήνας της οικογένειας και της κοινωνίας. Είναι εκείνη που πρώτη βάζει τα θεμέλια που θα οικοδομήσουν τον αυριανό πολίτη. Αλήθεια! Πόση τέχνη και μαστοριά, πόση ευθύνη χρειάζεται για να κάνει τούτα τα θεμέλια γερά, ώστε να μην πέσουν στο πρώτο φύσημα; Μάνα είναι εκείνη που για μια ολόκληρη ζωή στέκεται δίπλα μας, στις χαρές και στις λύπες μας, μας συμπαραστέκεται και μας υποστηρίζει σε όλες τις επιλογές μας, γι’ αυτό και ο ρόλος της είναι ισχυρός , ιερός και αναντικατάστατος. Διαπλάθει την προσωπικότητά μας, μας προστατεύει από κάθε κίνδυνο, είναι εκεί όταν τη χρειαζόμαστε, πάντα πρόθυμη να μας ακούσει και να μας δώσει τις συμβουλές της. ΜΑΝΑ. Εκείνη φυλακίζει όλα τα χαμόγελά μας σε μια ξεχωριστή μνήμη. Την πρώτη μας λέξη, το πρώτο μας βήμα κι όσα βήματα κάναμε στη ζωή μας από τότε. ΜΑΝΑ. Είναι το σταθερό σημείο στη ζωή όλων μας, είναι το καταφύγιο και το απάνεμο λιμάνι, έτοιμο να προσφέρει ζεστασιά και ασφάλεια. Η μητρότητα είναι μια εμπειρία ταπεινότητας. Ο μητρικός της ρόλος είναι ενδιαφέρων, χρήσιμος, παραγωγικός που εύχομαι όντας κι εγώ νέα μαμά, όλες οι γυναίκες να τον βιώσουν. Η μάνα είναι η δεξαμενή συναισθημάτων πρωταρχικών και καθοριστικών για τη μετέπειτα ζωή του ατόμου, για την ανθρώπινη μορφή της κοινωνίας. Στη μάνα το παιδί δοκιμάζει τις νέες ιδέες του, τους διάφορους τρόπους συμπεριφοράς, σ’ αυτή λέει τα πρώτα ψέματα για να διαπιστώσει αν μπορεί να ξεγελάσει τους ανθρώπους, σ’ αυτήν υψώνει τον τόνο της φωνής του για να διαπιστώσει αν θα τα καταφέρει να επιβληθεί στους άλλους. Γλυκιές μανούλες, μην πληγώνεστε από τη συμπεριφορά των παιδιών, δεν την εννοούν. Στα μάτια τους είστε μοναδικές. Το έργο σας δε μπορεί να ζυγιστεί, να αξιολογηθεί, να εκτιμηθεί. Με το πέρασμα του χρόνου οι ρόλοι αλλάζουν σιγά-σιγά. Το παιδί ενηλικιώνεται, γίνεται το ίδιο γονιός, αλλάζει η κοινωνική του θέση και κατ’ επέκταση και η οπτική του γωνία. Αναθεωρεί τις απόψεις και τις στάσεις του, μα πάντα κρατά το πολύτιμο προνόμιο να είναι το παιδί της μάνας του. Αυτή η μέρα δεν είναι μόνο μια μέρα γιορτής, είναι η μέρα που δίνει το έναυσμα για αλληλεγγύη και συμπαράσταση σε όλες τις μανάδες. Στις μανάδες που έχασαν τα παιδιά τους. Στις μανάδες των παιδιών με αναπηρία που ο σταυρός και ο αγώνας είναι μεγάλος. Στη μάνα πρόσφυγα που καλείται όχι μόνο να πάρει το παιδί της από τη δίνη του πολέμου και να το κουβαλήσει μέσα από δύσβατα μονοπάτια και αγριεμένες θάλασσες, αλλά και να το προστατέψει εκεί που θα καταλήξει. Στη μάνα, που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της χωρίς καμία υποστήριξη από την κοινωνία μας, χωρίς κανένα υποστηρικτικό πλαίσιο. Στη μάνα άνεργη. Στη μάνα εργαζόμενη, για την οποία θα μιλήσουμε λίγο πιο διεξοδικά. Ο πολλαπλός ρόλος των γυναικών σαν εργαζόμενες, σαν μητέρες, σα σύζυγοι, σα νοικοκυρές, είναι εξαιρετικά δύσκολος, είναι καθημερινός, απαιτεί θυσίες και πόνο. Είναι αγώνας που δεν περιμένει αναγνώριση, παράσημα κι επαίνους. Το έργο της δυσκολεύουν προκαταλήψεις και περιορισμοί τόσο στην οικογένεια, όσο και στο επαγγελματικό περιβάλλον, γεγονός που επιφέρει συγκρούσεις. Ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος της για ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τις δημιουργεί τύψεις και ενοχές. Η προσπάθειά της να μπορέσει να είναι αξιοπρεπής σε όλους τους ρόλους, της δημιουργεί ψυχική και σωματική κόπωση. Νιώθει μόνη και αδύναμη σε μια κοινωνία που αδυνατεί να της παρέχει υπηρεσίες στήριξής, που αδυνατεί να την κάνει να νιώσει δυνατή. Εδώ είναι που η Δημοκρατική Συμπαράταξη, ο χώρος μας που έχει την τύχη να έχει επικεφαλή του μια γυναίκα, μητέρα, πρέπει να μιλήσει ανοιχτά και να θίξει αυτά τα ζητήματα. Πρέπει να υπερασπιστούμε την εργαζόμενη μητέρα και να σεβαστούμε τη θέση της και τις ανάγκες της. Πρέπει να μιλήσουμε για ποιοτικές υπηρεσίες φύλαξης και δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, για τους παιδικούς σταθμούς και την εύκολη πρόσβαση σε αυτούς. Πρέπει να μιλήσουμε για τη σύσταση του θεσμού του οικογενειακού συμβούλου που θα παρέχει και ψυχολογική υποστήριξη για τη διαχείριση άγχους ή δύσκολων καταστάσεων. Πρέπει να μιλήσουμε για τις ανάγκες των άπορων ή μονογονεικές οικογενειών, ή μητέρων με παιδιά με αναπηρία. Τις διευκολύνσεις σε άδειες. Την αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας τους. Πρέπει να θίξουμε την αναγκαιότητα της οικογενειακής Αγωγής στα σχολεία μας. Η παράταξή μας που είναι ταυτισμένη με την παραγωγή κοινωνικού έργου, πρέπει να πρωτοστατήσει στην κατεύθυνση αυτή με συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Προκειμένου να έχουμε χαρούμενες μητέρες και κατ’ επέκταση ευτυχισμένα παιδιά. Ζητώ απ’ όλους σας, απ’ όλους μας, από τους εαυτούς μας, από τους συντρόφους μας, από το κράτος, το σεβασμό, την εκτίμηση, την κατανόηση, την υποστήριξη που μας αξίζει. Μια μητέρα που νιώθει τη στήριξη, την αγάπη, την εκτίμηση και το σεβασμό του συζύγου και των παιδιών της και της κοινωνίας αποκτά απεριόριστες δυνάμεις προσφοράς.