Οι αντίθετοι βίοι δύο φοιτητών της Ιατρικής

Ηταν Σεπτέμβριος του 2006, όταν στο πλαίσιο ενός ρεπορτάζ για τους πρώτους των Πανελλαδικών είχα συναντήσει τον Τάσο Γωγάκο και την Κατερίνα Τσεντεμείδου που είχαν περάσει στην Ιατρική Σχολή. Υπήρχε όμως μια ιδιαιτερότητα: ο Τάσος έχοντας φοιτήσει σε ιδιωτικό σχολείο είχε παράλληλα κάνει αιτήσεις και σε αμερικανικά πανεπιστήμια. Tον είχαν δεχθεί με υποτροφία στο φημισμένο Yale. Ταξιδέψαμε τότε στη Θεσσαλονίκη αλλά και στην Αμερική για να καταγράψουμε τις πρώτες τους εντυπώσεις. Η σύγκριση -το γνωρίζαμε- δεν θα ήταν δίκαιη. Ο Τάσος μπορεί να είχε βρεθεί πια μόνος του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού -γεμάτος αγωνία- αλλά εκεί τον υποδέχθηκε σε ένα από τα ομορφότερα (και πλουσιότερα) πανεπιστήμια ο ίδιος ο πρύτανης. Εμεινε εντυπωσιασμένος από την οργάνωση και τις παροχές. Η Κατερίνα από την άλλη, εκείνες τις πρώτες ημέρες είχε δεινοπαθήσει. Κατ’ αρχάς, για να πιάσει γραμμή στη γραμματεία της σχολής και να μάθει πότε ξεκινούσε μαθήματα (λόγω καταλήψεων κανείς δεν ήξερε). Οταν τελικά πήγε για την εγγραφή, την υποδέχθηκε, όχι κάποιος επίσημος εκπρόσωπος της σχολής, αλλά οι φοιτητικές παρατάξεις που αναλάμβαναν να βοηθήσουν με όλα τα γραφειοκρατικά. Παρά τις χαοτικές διαφορές στις πρώτες ημέρες των δύο φοιτητών -που δεν σχετίζονται απαραίτητα με το πόσα χρήματα διέθεταν οι σχολές- δεν είχα καμία αμφιβολία πως και οι δύο θα γίνονταν εξαιρετικοί ιατροί. Ωστόσο, ήμουν περίεργη για το πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή τους τα επόμενα χρόνια. Πόσο διαφορετικά εξελίχθηκαν τα πράγματα γι εκείνους; Διαβάστε εδώ

τη συνέχεια του άρθρου.